میکرو اینجکشن

در حدود ۱۰ الی ۱۵ درصد زوج‌ها نابارور هستند و در اغلب موارد نیاز است از روش‌های کمک باروری که در اصطلاح علمی به آن‌ها Assisted Reproductive Techniques   یا به‌اختصار ART می‌گویند استفاده شود. روش‌های کمک باروری انواع بسیار زیاد دارند که از بسیار ساده شروع و به بسیار پیچیده ختم می‌شوند. باید دانست که هر زوجی نیازهای مخصوص به خودشان را دارند و باید روش مناسب همان زوج را به آن‌ها پیشنهاد کرد.
   IVF مخفف کلمه In Vitro Fertilization و به معنای لقاح خارج رحمی است.
    میکرو اینجکشن یا ICSI مخفف کلمه Intra Cytoplasmic Sperm Injection است که ترجمه فارسی آن تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم است. 

       
 ICSI  و IVF مانند IUI از روش‌های کمک باروری (ART) هستند ولی برخلاف آی‌یو‌آی (IUI) که در آن اسپرم‌های مرد توسط لوله‌ای وارد رحم خانم می‌شوند، در IVF و ICSI تخمک خانم با اسپرم مرد در خارج از بدن و در محیط آزمایشگاه باهم ترکیب‌شده و پس از لقاح، جنین حاصله در داخل رحم خانم گذاشته می‌شود.
تفاوت IVF و ICSI در نحوه لقاح یافتن تخمک است. در IVF اسپرم در معرض تخمک قرار داده می‌شود تا خودش وارد تخمک شود درحالی‌‌که در ICSI اسپرم با سوزن مخصوص به داخل تخمک وارد می‌شود.

تکنیک ICSI برای اولین بار در بلژیک و در سال 1992 برای درمان ناباروری مردان استفاده شد که موفقیت ناشی از آن تحول عمده‌ای در درمان ناباروری با علل مردانه ایجاد نمود. خصوصاً در مواردی که امکان انجام تلقیح اسپرم به داخل رحم (IUI) و لقاح خارج رحمی (IVF) وجود نداشته و یا نتایج لقاح در سیکل‌های IVF قبلی منفی بوده باشد؛ استفاده از این روش می‌تواند امیدهای تازه‌ای در زوجین برای موفقیت ایجاد نماید. معمولاً این روش در بیمارانی که اسپرم آن‌ها ازنظر تعداد و شکل دارای کیفیت پایینی است مورداستفاده قرار می‌گیرد.
در تمام مواردی که شرایط رسیدن اسپرم به تخمک در رحم فراهم نباشد، مانند بسته بودن لوله‌های رحمی، چسبندگی‌های حفره لگنی، تعداد کم اسپرم و تحرک پایین اسپرم از روش ICSI استفاده می‌شود.